غروب

حجت الاسلام والمسلمین شیخ ابوطالب مصطفایی فرزند حاج ابراهیم سال 1303 ه . ش در نجف آباد دیده به جهان گشود.
در 17 سالگی به حوزه علمیه نجف آباد و اصفهان رفت. در مدرسه جده بزرگ به درس اشتغال ورزید و نزد آیات و حجج اسلام: محمد حسن عالم نجف آبادی، محمود مفید، محمد علی حبیب آبادی، میرزا علی آقای شیرازی، صدر کوپایی، خادمی، ملا هاشم جنتی، سید عبدالحسین طیب، مرتضی اردکانی، عباس ایزدی، ابراهیم امینی و آقا باقر تدین تلمذ نمود. سپس به حوزه علمیه قم عزیمت کرد و در درس بزرگانی چون آیات عظام: بروجردی، امام خمینی، علامه طباطبایی، منتظری و اسدا… نورالهی شرکت نمودند. دوباره به حوزه علمیه ی اصفهان و زادگاه خویش بازگشت و به تدریس و ارشاد مردم همت گمارد.
وی متجاوز از شصت سال به خطابه، سخنرانی، ارشاد، تبلیغ مردم و اقامه جماعت در مسجد امام صادق (ع) و مسجد الرسول (ص) مشغول بود. ایشان مورد اعتماد اکثریت مردم نجف آباد و اطراف بود و مردم برای رفع مشکلات و اختلافات و اجرای مراسم عقد به ایشان مراجعه می کردند.
شیخ ابوطالب مصطفایی سال ها در بنیاد شهید در خدمت خانواده ی شهدا بود و زندگی خود را از راه نماز استیجاری، منبر و کشاورزی می گذراند. مجالس و سخنرانی های او شیرین و پر از لطیفه بود. وی همراه آیات عظام منتظری و ایزدی و دیگر علمای مبارز، مرجعیت امام خمینی (ره) را با ارسال نامه ای به نجف، مورد تایید قرار دادند. فرزند ایشان شهید شیخ محمد جواد مصطفایی درعملیات فتح المبین در سال 1360ه . ش به شهادت رسید.
سرانجام این عالم و خطیب خدمتگذار صبح روز چهارشنبه چهاردهم آبانماه 1393 در سن 90 سالگی بر اثر عارضه قلبی دار فانی را وداع گفت و در یک تشییع جنازه پرشور مردم نجف آباد از او تجلیل کردند و در قطعه مقبرة العلمای نجف آباد به خاک سپرده شد. عاش سعیداّ و مات سعیداّ